rasy koni; koń fiński

Koń fiński

Rasa konia zimnokrwistego, wywodzi się od prymitywnego fińskiego Kleppera. W połowie ubiegłego stulecia zaczęto doskonalić tą rasę, która z wyglądu była mało atrakcyjna, ale chętna do pracy. Krzyżowano je z różnymi rasami. Od roku 1930 selekcja prowadzona jest według ściśle określonych cech użytkowych.

Koń fiński jest muskularny, krępy. Ma masywna głowę, krótką szyję. Zad ma mocno umięśniony, ścięty, ogon nisko osadzony. Kończyny ma solidne z małymi szczotkami pęcinowymi. Ma duże zdrowe kopyta. Osiąga wysokość ok. 155-160 cm. Najczęstsze umaszczenie to kasztanowate z jasną grzywą i ogonem, rzadziej gniade oraz kare. Kon fiński na bujną grzywę oraz ogon. Koń ten ma dobre cechy wierchowe, oraz predyspozycje do kłusa. Uważany za najszybszego zimnokrwistego konia na świecie. W Finlandii wykorzystywany jest do wyścigów kłusaków. Ma spokojne usposobienie oraz chęć do pracy.

rasy koni;koń doński

Koń doński

Jest to ukraińska rasa koni, jedna z najstarszych. Przodkiem konia tej rasy, był koń używany przez koczowniczych Tatarów. Oficjalną datą powstania tej rasy jest rok 1770. W tym doku nad Donem powstała pierwsza stadnina tych koni. Założycielem jej był generał M. I. Płatow. Rasa powstała w wyniku krzyżowania koni żyjących na stepach z końmi użytkowymi, a nawet pełnej krwi angielskiej. Rasa koni dońskich była hodowana wyłącznie tzw. wychowem tabunowym. Stada koni przebywały pod gołym niebem przez cały rok, z wyjątkiem zimowych miesięcy. Rasa ta używana jest pod siodło, jest jedna z najważniejszych ras koni na Ukrainie.

Konie te są dość wysokie, mają ok 155-160 cm. Cechą charakterystyczną jest szeroki tułów. Głowa jest średnich rozmiarów z szerokim czołem. Zad lekko ścięty. Kończyny są mocne i suche. Rasę tą cechuje energiczny temperament. Umaszczenie głownie jest kasztanowate, przeważnie złociste. Rzadziej spotykamy maść gniadą, siwą czy inne. Konie wykorzystywane są pod siodło, ale również do zaprzęgu. Konie dońskie są wytrzymałe. Rasa ta ma kilka typów: wschodni, wschodni masywny, masywny, wschodniokarabachski oraz wierzchowy.

rasy koni;Koń czystej krwi arabskiej

Koń czystej krwi arabskiej

Koń czystej krwi arabskiej należy do rasy koni gorącokrwistych. Jest to najstarsza rasa na świecie. Legenda głosi, że pochodzi od pięciu koni Mahometa. Hodowla koni arabskich w Polsce rozpoczęła się w XVIII w. Gdy Polska odzyskała niepodległość nic prawie nie zostało z polskich hodowli. W 1919r. Zarząd Stadnin Państwowych rozpoczął hodowlę koni arabskich w stadninie w Janowie Podlaskim.

Koń czystej krwi arabskiej jest odważny, silny i piękny. Ma lekką budowę ciała, wysoko osadzony ogon. Ma charakterystyczna małą, suchą głowę, długą, łabędzią szyję. Kopyta ma twarde, co pozwala mu brać udział w rajdach długodystansowych. Nogi koni arabskich są silne a zarazem delikatne. Najbardziej znane typy konia arabskiego to: Kuhailan- gniady koń, najsilniejszy typ używany jako koń bojowy i użytkowy. Ma mocną szyję i nieco większą głowę. Saklavi jest najbardziej podobny to typowego konia arabskiego. Szczupły, silny, z dużymi nozdrzami. Często o siwej maści. Uzywany do pokazów i spacerów. Jest jednak również silnym koniem. Munighi- koń o maści kasztanowatej, wytrzymały i bardzo szybki na krótkich dystansach. Konie arabskie osiągają wysokość ok. 145 – 155 cm.

rasy koni;Koń angloarabski

Koń angloarabski

Rasa konia gorącokrwistego. Symboliczne oznaczenie razy to xo. Wywodzi się od skrzyżowania konia angielskiego z koniem arabskim. Konie te hoduje się przede wszystkim w Wielkiej Brytanii oraz Francji. Konie te osiągają w kłębie 155-165 cm.

Występują we wszystkich podstawowych typach umaszczenia. Mają krótki grzbiet, proporcjonalny zad oraz głęboką klatkę piersiową. Koń angloarabski ma duży temperament oraz inteligencję. Często jest trudny do opanowania. Temperament odziedziczyły po koniach rasy angielskiej. Angloaraby są końmi szybkimi i zwinnymi. Odnoszą znaczne sukcesy w sporcie. Mają duży talent do skoków.

rasy koni Knabstrup

Knabstrup

Rasa koni wywodząca się z Danii. Przodkiem koni Knabstrup była klacz hiszpańskiego pochodzenia o ciekawej, tarantowato-kasztanowatej maści przywieziona na początku XIX wieku. hiszpański oficer sprowadził klacz do Danii i odsprzedał ją miejscowemu rzeźnikowi. Klacz jednak trafiła do majątku Knabstrupp, gdzie pokryto ją ogierem fryderyksborskim. Źrebięta odziedziczyły umaszczenie po matce. Obecnie rasę tą hoduje się jako linię boczną rasy koni fryderyksborskich. Rasa Knabstrup osiąga w kłębie ok 155 cm. Ma delikatną głowę o prostym profilu, niewielkie ruchliwe uszy. Kopyta ma płaskie o pręgowanym rogu. Konie te umaszczone są wielobarwnie. Kiedyś jedyną maścią była maść tarantowata. Obecnie można spotkać też maść dereszowatą. Są to dobre konie rekreacyjne. Z powodu swojego nietypowego umaszczenia często konie te można spotkać w cyrku. Pięknie prezentują się w zaprzęgach.

rasy koni; Irish Draught

Irish Draught

Koń zwany czasem Irish Draft, irlandzki koń pociągowy. Rasa ta powstała zestaroangielskich koni gorącokrwistych , koni hiszpańskich oraz kuców Connemara. Powstała rasa jest bardzo wszechstronna. Została prawie całkowicie wyniszczona podczas I Wojny Światowej, a także przez eksport koni do celów bitewnych. W roku 1965 proceder ten został zatrzymany i dzięki temu rasa przetrwała.

Konie te maja głowę o profilu garbonosym z szerokim pyskiem. Szyję ma krótką, grubą i silną. Osiągają wysokość w kłębie 153-173 cm. Najczęstsze umaszczenie to siwe, rzadziej natomiast kasztanowate lub gniade. Rasa przeznaczona była do pracy na roli, do zaprzęgów, ale również świetnie nadawała się pod siodło, a zwłaszcza do polowań. Kiedyś brała również udział w paradach. Obecnie najczęściej używana jest jako kłusak.

rasy koni; Holenderski koń gorącokrwisty

Holenderski koń gorącokrwisty

Rasa holenderskiego konia gorącokrwistego miała kilka odmian m.in. wierzchową i zaprzęgową. Obie te odmiany pochodzą od ciężkich koni roboczych. Koń ten osiąga w kłębie 160 – 175 cm. Najczęściej występujące umaszczenie to kasztanowate, gniade i siwe. Charakteryzuje go sucha głowa z szerokim czołem oraz dużymi wyraźnymi oczami. Szyję ma długą dobrze uformowaną. Kopyta ma duże, zad mocno umięśniony, a kończyny silne. Nie ma szczotek pęcinowych. Konie te mają łagodny temperament, wyważony charakter. Łatwo dopasowują się do różnych warunków. Doskonale sprawdzają się w sytuacjach, które wymagają opanowania. Holenderski koń gorącokrwisty jest doskonałym koniem sportowym. Odnosi sukcesy w różnych dyscyplinach, często wykorzystywany jako skoczek. Rzadko występuje w roli konia rekreacyjnego, ponieważ jest drogim koniem.

rasy koni;Heski koń gorącokrwisty

Heski koń gorącokrwisty

Rasa pochodząca z zachodnia część Niemiec-Hesji. Zaczęły tam być hodowane w 1770 roku. Początkowo były to ciężkie konie robocze, jednak w 1962 roku stadninę przejął koniuszy Holzrichter i i postanowił zmienić kierunek hodowli na konie sportowe. Konie krzyżowano z rasami koni pełnej krwi angielskiej, hanowerskich, westfalskich oraz holsztyńskich.

Konie tej rasy to wszechstronne wierzchowce. Osiągają wysokość w kłębie od 160 do 175 cm. Mają proporcjonalną budowę, długą szyję, muskularny, silny zad. Konie te mają długie i mocne kończyny oraz niewielkie i twarde kopyta. Występują we wszystkich maściach podstawowych, znakowane są piętnem. Cenione są jako konie sportowe, ale również rekreacyjne. Są doskonałe w skokach.

rasy koni; Haflinger

Haflinger

Rasa koni stworzona w Tyrolu pod koniec XIX wieku. Haflinger jest efektem krzyżowania różnych ras koni: czystej krwi arabskiej, huculskiej, bośniackiej oraz nordyckiej. Hodowane są w krajach europejskich a także w Stanach Zjednoczonych.

Jest to koń typu jucznego. Idealnie nadaje się to terenów górzystych, jednak równie dobrze sprawdza się pod siodłem. Są to najwyższe kuce, które mają mocno rozwinięty tułów oraz suche kończyny. Dosyć późno dojrzewają, ale są długowieczne i łagodne. Osiągają wysokość w kłębie 140-150 cm. Ważą od 400-500 kg. Umaszczenie najczęściej kasztanowate, z konopiastym ogonem i grzywą.

rasy koni; Hackney

Hackney

Gorącokrwisty koń wywodzący się od kłusaków z Norfolk. Dzięki krzyżówkom z końmi arabskimi oraz pełnej krwi angielskiej powstała nowa rasa charakteryzująca się sprężystym chodem. Słowo hackney oznaczało w średniowieczu jazdę konną najniższych warstw społecznych. Obecnie koń Hackney jest ozdobą parad oraz różnych konkursów zaprzęgów. Rozkwit rasy rozpoczął się na początku XIX wieku. Konie wówczas były hodowane dla potrzeb transportu podróżnych. Po pojawieniu się kolei żelaznej koń ten popadł w niełaskę. Rasa prawie zaniknęła. Obecnie nieliczne hodowle znajdują się w Wielkiej Brytanii oraz USA.

Konie tej rasy osiągają od 152 do 155 cm w kłębie. Mają małą głowę, bystre oczy i szpiczaste uszy. Sylwetka jest proporcjonalnie zbudowana. Hackney głowę nosi wysoko. Kończyny ma suche o krótkich pęcinach, kopyta okrągłe z twardym rogiem. Najczęstsze umaszczenie to gniade, skarogniade oraz kasztanowate. Jest to koń o dużym temperamencie, szybki i zrywny. Chętnie się uczy i szybko zapamiętuje. Z powodu rzadko spotykanej pracy nóg jest ozdobą powozów.

rasy koni;Gidran

Gidran

Rasa zwana także angloarabem węgierskim. Stworzona została w stadninie Mezohegyes w roku 1816. Z Arabii sprowadzono kasztanowatego ogiera czystej krwi arabskiej, który został skojarzony z hiszpańską klaczą Arrogante. Rasę tą wyhodowano, chcąc stworzyć wierzchowca silniejszego niż Arab. W obrębie rasy wyodrębniły się dwie gałęzie: lżejsza i cięższa. Lżejsza przeznaczona jest do jazdy wierzchem, cięższa natomiast do pracy rolniczej i pociągowej.

Gidran jest dużym koniem o mocnej budowie. Nadaje się do jazdy wyczynowej. Umaszczenie ma przeważnie kasztanowate. Szyję ma muskularną i pięknie osadzoną. Nogi mocne z dobrze uformowanymi kopytami. Gidran osiąga w kłębie 160- 165 cm, zdarzają się jednak osobniki wyższe.

rasy koni;Einsiedler

Einsiedler

Koń ten zwany jest również szwajcarskim koniem sportowym. Pochodzi z klasztoru benedyktyńskiego w szwajcarskim kantonie Schwyz. Konie te mają szlachetną głowę o dobrych proporcjach, szeroką oraz głęboką klatkę piersiową, muskularną szyję. Grzbiet jest prosty i wydłużony. Nogi ma długie i mocne, a kopyta ma ładnie uformowane. Umaszczenie dowolne najczęściej kasztanowate i gniade. Osiąga od 155 do 165 cm. Konie te używane są przede wszystkim w zaprzęgach oraz do skoków.

rasy koni;Clydesdale

Clydesdale

Jest to szkocki koń zimnokrwisty. Pochodzi z rejonu Lanarkshire nad rzeką Clyde w Szkocji. Są tam nadal hodowane.

Używane są głównie do pracy w zaprzęgach. Maja bogato zdobione uprzęże. Ważą blisko jedna tonę. Mają ok. 172 cm wzrostu, ale ogiery mogą mieć nawet ponad 180 cm. Ich najczęstsze umaszczenie to gniade i skarogniade, również często spotyka sie dereszowate, ale także kare bądź kasztanowate. Mają szeroką i wypukłą pierś. Na pęcinach maja jedwabiste szczotki. Mają wysoką akcję kończyn. Clydesdale są końmi łatwymi w obejściu, co jest dosyć ważne przy takiej masie ciała.

rasy koni;angloarab Shagya

Angloarab Shagya

Rasa konia gorącokrwistego o dużym temperamencie. Koń ten pochodzi z Węgier. Hoduje sie je od 1789 r. w węgierskiej stadninie Babolna. Zamierzano wyhodować konia o urodzie koni arabskich jednak bardziej wytrzymałego i lepiej nadającego się do jazdy wierzchem. Do krzyżowania stosowano różne rodzaje węgierskich klaczy. W ten sposób powstała ta rasa, urodziwa a jednocześnie znakomita do jazdy wierzchem oraz do zaprzęgów.

Angloarab Shagya ma typową dla koni arabskich urodę, lecz jest od nich większy. Najczęstsze umaszczenie to siwe. Jest inteligentny i odporny. Osiąga wysokość ok. 155 cm – 160 cm. Ma małą głowę często o profilu szczupaczym. Kończyny ma mocne i suche. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat.

rasy koni;Albino

Albino

Koń wierzchowy w typie westernowym. Słynie z łagodnego charakteru. Występuje tylko w białej maści (albino), często z żółtawym odcieniem. Jest to rzadka rasa używana do cermonii dworskich. Rasa ta ma głowę średniej wielkości, szyję dobrze zbudowaną, tułów krągły oraz zwięzły, silnie umięśniony zad. Oczy najczęściej niebieskie lub jasnobrązowe. Osiąga ok 152 cm w kłębie.

Albino są w większości przypadków wykasowane z ksiąg hodowlanych, jednak w USA uważają je za rasę zwaną american carem. Albinizm jest cechą dziedziczną. Konie dotknięte albinizmem często są podatne na infekcje, maja słaby wzrok i skórę wrażliwą na słońce. Niektóre konie mają sierść siwą bądź kremową, a skórę w kolorze cynamonowym, oczy natomiast brązowe.

Rasy koni;Aegidienberger

Aegidienberger

Rasa konia średniej wielkości w typie kuca islandzkiego. Wyhodowano ją w stadninie w Aegidienbergu koło Kolonii (Nadrenia).Powstała przez skrzyżowanie kuca islandzkiego i paso. Osiągają wysokość ok 140-150 cm. Umaszczenie najczęściej ciemne. Kończyny ma mocne, głowę o prostym profilu. Jest to znakomity koń do rekreacji. Potrafi w specyficzny sposób chodzić. Jest chętny do pracy pod siodłem. Rasa Aegidienberger w Niemczech jest najbardziej lubianą rasą rekreacyjną.

maście koni

• Kasztanowata- to zabarwienie sierści brązowo-żółtawe. Ogon oraz grzywa są tej samej barwy bądź jaśniejsze. Możemy wyróżnić następujące odcienie: jasnokasztanowata, złotokasztanowata, kasztanowata, brunatnokasztanowata, ciemnokasztanowata.

• Gniada- Brązowa sierść o różnym natężeniu barwy. Ogon i grzywa są zawsze czarne. Również kończyny do stawów nadgarstkowych i skokowych przeważnie są czarne. Wyróżnia się odcienie: jasnogniada, gniada, ciemnogniada, skarogniada

• Kara- Czarna barwa sierści, ogona i grzywy. Rozróżnia się odcień: kruczy (z połyskiem), wroni (bez połysku)

• Biała- Biała sierść, ogon i grzywa, pysk w odcieniu różowym, kopyta żółtawe. Jasna skóra. Rzadko spotykana maść.

• Siwa- Ciemna skóra, białe włosy z domieszką włosów różnych odcieni. Grzywa i ogon szare, rozjaśnione na końcach. Siwe konie z wiekiem bieleją

• Bułana- sierść w odcieniu żółto- beżowo- brązowa. Grzywa oraz ogon są czarne. Często występuje ciemna pręga na grzbiecie.

• Izabelowata (Palomino)-sierść o barwie zbliżonej do koloru słabo wypieczonej bułki. Grzywa oraz ogon są zawsze jaśniejsze.

• Myszata- sierść koloru od popielatego do ziemistego. Często występuje ciemna pręga na grzbiecie konia.

• Dereszowata- sierść o kolorze włosów siwych i gniadych, kasztanowatych bądź karych, w ilości mniej więcej pół na pół. Na grzbiecie i zadzie większość włosów siwych. Wyróżniamy odcienie gniadodereszowate, kasztanowodereszowate, karodereszowate

• Srokata (Pinto)- na całym ciele konia są nieregularne białe łaty na tle innej maści. Wyróżnia się: gniado-srokate, kasztano-wosrokate, karo-srokate, siwo-srokate

• Tarantowata- Na maści siwej pojawiają są nieregularne plamy maści karej, gniadej bądź kasztanowej.

Sprzęt dla ciebie

O PROSZE MACIE TUTAJ WSZYSTKO

Sprzęt do jazdy konnej

Sidoło-to na czym się siedzi




uzda-zakładamy ją na ryj konia

Sprzęt do jazdy konnej

Tu macie fotkę dziewczynki w stroju do jazdy konnej

Sprzęt do jazdy konnej

Po pierwsze toczek którego zakładamy na głowę (nie konia tylko na swoją głowę :))

Po drugie żakiet do jazdy konnej

Po trzecie spodnie ->
i jakieś buty

Budowa konia

Przepraszam jak będzie rozmazane! Jak będzie proszę nacisnąć na obrazek.

Jazda konna

Inochód-naturalny sposób poruszania się niektórych ssaków kopytnych i psowatych kończyn polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn z jednej strony ciała, np. lewej przedniej i lewej tylnej, a następnie prawej przedniej i prawej tylnej. W chodzie tym, podobnie jak w kłusie, słychać dwa takty.

Jazda konna

Cwał-najszybszy sposób poruszania się konia używany w wyścigach.

Jazda konna

Galop-Szybki i najbardziej znany sposób poruszania się konia

Jazda konna

Kłus-koń lekko ,,skacze'' gdy na nim jeździsz

Jazda konna

Stęp-najwolniejszy sposób poruszania się konia